همیشه و همیشه در انتظار نیامدنت سکوت می کنم و از تو ... می آیی؟ نمی دانم! اما خوب می دانم که نمی آیی و این قصه را به هیچکس نمی گویم حتی به تو! امروز چقدر انتظار نیامدنت را کشیده ام باور کن!! شاید باور نکنی در ازدحام این همه آدم سخن گفتن را نیز فراموش کرده ام... صدایت را نمی شنوم، درست از همان روز که گفتی تنهایت نمی گذارم! می نویسم شاید بخوانی...! اما حالا دیگر خواندنت هم دردی را از من دوا نمی کند! می دانی...! روزها می گذرند... ماه ها می گذرند... و سال ها نیز خواهند گذشت...! اما چیزی در من تغییر نمی کند... هیچ چیز! انگار که چیزی را گم کرده باشم... هر روز به دنبالش می گردم! نمی دانم گم کرده ام یا جایی جا مانده است.... یا شاید تو آن را با خود برده ای جایش خالی است می سوزد...!!